Downhill Cycling

Vanochtend zijn we om 8 uur opgehaald bij ons verblijf in Sanur om een afdaling te gaan maken van de Batur Vulkaan op de fiets. Volverwachting stappen wij het busje in, benieuwd wat deze dag ons zal brengen.

Halverwege stoppen we bij een plantage / kruidentuin en krijgen daar dezelfde rondleiding die we in Ubud hebben gehad. Aandachtig luisteren we naar het verhaal en nemen als afsluiting lemongrass tea. (heerlijk!)

Buiten de tuin staan er meisjes ons op te wachten met verschillende spulletjes die ze te koop aanbieden voor 20.000 rupiah. Met de meest zielige gezichtjes proberen ze spulletjes aan ons te verkopen en roepen al zingend twenty, twenty thousand..... twenty, twenty thousand.... en dit 17x. Onze meiden vonden dit prachtig en hebben dit de hele dag gezongen :-). 

20 minuten later arriveren we op de plek waar de afdaling zal gaan beginnen. Ik kijk om mij heen.... is dit het???? Onze gids wijst in de verte tussen de gebouwen door een berg aan. Nee... dit ga je niet menen.... maar dit is toch niet de afspraak???? We gaan een restaurantje binnen waar een ontbijt op ons staat te wachten. Met als uitzicht tussen de gebouwen door de Butar vulkaan. Ik vind het zo jammer, ik had zo gehoopt om op de vulkaan zelf te komen. Een mooie foto van de vulkaan gaat ook niet lukken met die gebouwen ervoor. Ik eet mijn ontbijt op en loop naar buiten om te kijken of ik toch nog een mooie foto kan maken van deze vulkaan. Ik loop nog geen 100 meter verder en krijg daar als cadeau een prachtig vrij uitzicht over de vulkaan en het meer van Batur. Er verschijnt weer een glimlach op mijn gezicht die niet meer weg is gegaan. Wat een prachtig mooi uitzicht was dat! (zie foto's).

De gids adviseerde om het eerste stuk de meiden niet mee te laten fietsen omdat het te stijl is, dus de meiden zaten lekker koel in de bezemwagen.Na 20 minuten konden  de meiden dan ook eindelijk mee gaan fietsen.

Vanaf het eerste moment is de tocht geweldig en die wordt alleen maar mooier en mooier. Je kijkt je ogen uit wat je allemaal ziet, de mooie straatjes, de ontzettend lieve mensen, de rijstvelden en gewoon het straat beeld. Overal zeggen de mensen je vriendelijk gedag en krijg je van de kinderen een high five.

We hebben door de rijstvelden gelopen en zijn uitgenodigd bij Balinese mensen thuis om bij hun binnen te kijken, erg gastvrij.... Maar als je dat ziet, dan mogen wij echt niet meer zeuren, alles wat wij hebben is luxe.

De meiden vonden het ook prachtig, zij keken hun ogen uit. Zo mooi om te zien hoe de meiden door het Balinese landschap fietste.

Einde van de 4 uur durende fietstocht stond er in Ubud een heerlijke lunch op ons te wachten. Dat hadden we wel verdiend.

twenty, twenty thousand.....