Thuis

15 december
Onze laatste hele dag hier in Suriname. Ook nu is onze dag heel strak gepland. We rijden verschillende kinderhuizen af om daar nog wat spullen te brengen en om meteen afscheid te nemen van alle kindjes en zusters. We crossen weer door heel Paramaribo en ik neem de stad in mijn op. Wat is het snel gegaan, morgen ga ik al naar huis. 
's middags gaan we het huis van mama Joyce van binnen en van buiten filmen en daarna hebben we onverwachts een afspraak met een vrouw die speltherapie geeft aan kinderen. Zij kan een belangrijke rol gaan spelen voor de kinderen hier met al die trauma's waar ze mee lopen. Joyce denkt meteen aan mama Joyce. Joyce besluit om meteen mama Joyce op te halen om elkaar te ontmoeten en stapt meteen de auto in om haar op te pikken. Mama Joyce vindt het namelijk erg moeilijk om soms met het gedrag van de kinderen om te gaan. Dan zou dit de uitkomst zijn. Met z'n tweeen hebben ze tijdje zitten babbelen en ze hebben samen besloten dat ze volgende week al gaan beginnen met de eerste sessies. 
Daarna rijden we snel naar huis om ons binnen 10 minuten op te frissen om naar onze volgende afspraak te gaan, de afscheidsborrel bij Bar Zuid. 

16 december
Na heel weinig slaapuurtjes en een hele gezellige avond en nacht, staan we vroeg op om de laatste dingetjes te doen. Koffer inpakken, huurauto inleveren en nog een boodschapje doen voor mama Joyce. Om half 1 worden wij opgehaald door de taxi, om ons weg te brengen naar de luchthaven. Om 12 uur worden wij gebeld door het taxibedrijf dat onze vlucht vertraging heeft, dat we nu om 17.00 uur opgehaald worden. Alles is gedaan, dus wij hebben tijd over om wat anders te doen. We lopen naar een hotel hier in de buurt om daar lekker te relaxen bij het zwembad. Dus je snapt wel dat je mij niet hebt horen klagen dat wij vertraging hebben. 
Om 17.00 uur staat onze taxi klaar en een klein uurtje later staan wij op de luchthaven. Met het slechte nieuws dat onze vlucht nog meer vertraging heeft. Gelukkig gaan er maar 160 mensen mee terug, daarom krijgen wij bij het inchecken ieder een eigen rij stoelen toegewezen. Heerlijk, dan kan ik waarschijnlijk goed slapen. Na vijf uur wachten op de luchthaven gaan we eindelijk vertrekken. 

17 december
Na 8 uur geslapen te hebben aan board, is mijn vlucht voorbij gevlogen. Ik ben inmiddels weer lekker thuis bij Bas en Rachell. Ik ben wel helemaal gesloopt, maar ik heb gelukkig de tijd om weer bij te slapen en om alle indrukken een plek te geven. 
Ik voel mij een heel rijk mens, dat ik dit heb mogen meemaken. Het is voor mij wel heel lastig te verwoorden wat ik allemaal heb meegemaakt en hoe het bij mij voelt. Ik heb zo veel nare akelige dingen gezien en gehoord. Ik ben geconfronteerd met heel veel zaken die daar fout gaan, dat er daar ontzettend veel slechte mensen rondlopen en dat achter elke kind hele dramatische verhalen schuilen. Maar het positieve gevoel overheerst het meest. Ik heb prachtige kindjes ontmoet, lieve zusters, mooie nieuwe projecten en natuurlijk Marja en Joyce. Ik heb met mijn eigen ogen kunnen zien dat de JA Foundation een hele belangrijke rol heeft in deze stad voor heel veel lieve kindjes die het zo ontzettend verdienen! 
Maar met trots kan ik zeggen dat ik nu ook officieel vrijwilliger ben geworden van de JA foundation en dat ik in het najaar weer terug naar Suriname ga! 
Bedankt allemaal voor alle mooie warmen woorden, heeft mij erg goed gedaan en ontzettend leuk dat jullie wilde meereizen  met mijn mooie droom.
Tot snel! 
Xxxx